Урок 13.  Я і мае сябры. Запрашаем на дзень нараджэння.

                                   Мядовы пірог

Казка Сёння ў Чароўным лесе свята — дзень нараджэння братоў-мядзведзяў. На палянцы стаіць вялікі стол, засланы бялюткім абрусам. На паляну выбеглі тры ўсхваляваныя мядзведзі-блізняты — Мішка, Цішка і Фішка. —   Сорамна нам перад гасцямі будзе! — наперабой загаварылі мядз- ведзікі. — Не зможам іх пачаставаць! У нашай мамы вельмі  разбалелася   галава, і яна не можа ўстаць з ложка, каб прыгатаваць святочны стол. Давайце самі зробім мядовы пірог! —    Спачатку трэба мёду дастаць, — кажа Мішка. —    А па яго на дрэва лезці трэба! — растлумачыў Цішка. —    Але мы гэтага ніколі самі не рабілі, — дадаў Фішка. Пайшлі ўсе разам да вялікага дуба. Там у дупле жылі пчолы, а значыць, быў і мёд. —    Я першы палезу па мёд, — падахвоціўся Мішка. Адышоўся ён ад дуба, узяў добры разгон ды як ляснецца аб ствол! —    Ой! — захныкаў Мішка. — Я ж хацеў адразу да дупла дабегчы. —  Хіба так нас мама вучыла? — упікнуў Цішка. — Глядзі, як трэба рабіць! Палез ён на дуб. Толькі запусціў лапу ў дупло, каб мёду набраць, як вылецелі пчолы і давай джаліць небараку. Не ўтрымаўся Цішка, замахаў лапамі і зваліўся з дуба. Трэ пабітыя бакі і плача. —  Ну, тады я палезу! — уздыхнуў Фішка. — Можа, мне больш пашанцуе. Насыпаў ён на ўсякі выпадак пад дрэва мяккай ігліцы і палез. Падабраўся да самага дупла, кемлівы, загаварыў ласкава: —   Дзень добры, руплівыя пчолкі. Запрашаем вас на дзень нараджэння! Прылятайце абавязкова, будзем чакаць. I ўжо быццам злазіць сабраўся, ды ўспомніў: —   Ага, ледзь не забыўся! Можа, дасце імяніннікам мядку для святочнага пірага? Будзем удзячныя вам, даражэнькія. Ну як можна адмовіць такому ветліваму госцю? Далі яму пчолы мёду... Вярнуліся яны на паляну і пачалі разам пірог рабіць. 3 пшанічнай мукі, з духмянага мёду, з крынічнай вады. Сабраліся госці, а ў іх — пірог гатовы. Тут і маці-мядзведзіца прыйшла. Паглядзела на святоч­ны стол, на сыноў-імяніннікаў — і на хваробу сваю забылася. К. Хадасевіч-Лісавая.