Урок 15. Я і мае справы. На вуліцы (у двары).

Хто жыве ў двары Першы прачынаецца  наш пявун, чырвоны грабянец, чырвоная бародка. Крыламі махае, усіх падымае: —   Кукарэку! Кукарэку! Хопіць  ляжаць на баку, недарэкі! Уставайце, сонца сустракайце! Хто тэта такі?  А яму ў адказ вартаўнік кудлаты пад ганкам, вушы тарчма, хвост абаранкам: —     Гаў, гаў! Я не спаў! Хату вартаваў! Хто тэта такі?  Вусач прачнуўся, салодка пацягнуўся: —     Мяў, мяў! Рана падняў мяне, рана! Якраз прыснілася смятана! Хто тэта такі?  А рагуля галаву падняла, супакойваць пачала: —   Му-у! Я гору твайму памагу! Пачастую малаком, пачакай, калі прыйдзе гаспадыня з вядром! Хто тэта такая?  Выскачыў з хлява беленькі круглячок, замест носа — пятачок: —   Pox-pox! I я люблю малаком частавацца! А яшчэ люблю ў лужыне паваляцца! Хто тэта такі?  Не паспеў ён у лужыну кінуцца, як чырванадзюбы шчыпач ляціць: —   Га-га-га! Тэта лужына мая! Прашу не чапаць, а то буду шчыпаць! Хто тэта такі?  Можа б, і да сваркі справа дайшла, ды тут выкаціўся на двор трохколавы веласіпед. А на ім хлопчык вясёлы. Усім рады, нікога не крыўдзіць.