Урок 7. Я і мая сям'я. мая кватэра

Лятаючае крэсла

      Жыло-было ў дзеда крэсла. Аднойчы прыйшоў і сеў у яго Антонік. Крутнуўся улева, крутнуўся ўправа і,  о цуд, нечакана для самога сябе закрычаў:

— Бывай, дзед!.. Лячу, падымаюся ў неба!

      Дзед толькі паспеў перадаць унуку тэлефонную трубку, папрасіў:

— Звані!.. Расказвай, што ўбачыш...

— Чакай, дзед!.. Я вярнуся!..

      Рантам крэсла з Антошкам паднялося ўверх. Акно перад ім адчынілася. Чароўны паветраны карабель павольна паплыў над горадам.

Дзед занепакоіўся. Ухапіў тэлефон, спытаў:

— Ало!.. Антошка, як адчуваеш сябе? Што наўкол бачыш?..

— Ало, ало!.. На сувязі крэсла і лётчык Антон. Пада мною – вялізны горад, у якім мы жывём...

— Які ён?! — ускрыкнуў дзед. — Я ніколі не бачыў свой горад з вышыні.

— Дык ведай, дзед, у нашым горадзе вуліцы што стужкі. На іх поўзаюць мурашы...

      Дзед зірнуў у акно. Па вуліцы якраз рухаліся легкавушкі, аўтобус, тралейбус. Дзед падумаў: «Калі гэтыя машыны падаліся Антошку мурашамі, то ён вельмі высока падняўся».

— Антонік, а.то!.. Табе не страшна там? — спытаў дзед.

— Мне вельмі цікава!      

— Ляці дамоў, - папрасіў дзед. - Твае мама і тата хутка вернуцца з тэатра. Што я ім скажу?

— Я паспею, дзед... Весь толькі злятаю на Венеру...

— Куды, куды? — напалохаўся дзед.

— На планету Венеру! Туды яшчэ ніхто не лятаў. Я буду першым венерцам! — зарагатаў Антонік.

— Ало, Антонік! — выходзіў дзед на новую сувязь з крэслалётчыкам. — Дзе ты цяпер?..

— Я ужо на Венеры, дзед!.. Тут вельмі прыгожа!..

— Хутчэй расказвай!..

— Планета ўся блакітная... Пачынаю маляваць яе карту...

— Малюй і расказвай!

— Тут, дзед, усе назвы пачынаюцца з  літары «В». Адкажы што гэтапа-венерынаму азначае; васейн, варога, вэлевізар, вашына?..

      Дзед выканаў заданні, папрасіў:

— Лячу ўжо, унучак, дамоў.

— Слухаюся!.. — адказаў унук. — Уключаю снускны матор. Праз некалькі хвілін и шчаслівы Антонік злез з крэсла-круцёлкі, прыцмокнуў языком:

— Ну, дзед, чароўны ў цябе лятаючы карабель!

     А калі дамоў вярнуліся тата, Антонік увесь вечар расказваў ім, як лятаў на Венеру, якія  дзівосы бачыў там. Прыдумляў цяжкія заданні для дарослых:

— Скажыце, як будуць па-нашаму іх словы: варожанае, вырк, вукерка?.. А вы, сябры, здагадаліся, што гэта?

(Паводле У. Ліпскага).